Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011

Η φυγή δεν είναι λύση ..

   Είναι στιγμές που το μόνο που ποθείς πραγματικά, είναι να φύγεις.. Να ξεφύγεις από το τώρα.. Να ξανά ζήσεις με την σκέψη σου το χθες.. Να ταξιδέψεις στα μέρη που αγάπησες, στα μέρη που νοστάλγησες.. Ξέρω καλά, πως αυτές οι σκέψεις σε πονάνε τόσο, όση είναι η χαρά που σου δίνουν.. Ναι, αυτό το ελαφρύ χαμόγελο που σχηματίζεται στα χείλη σου, το έχω μάθει καλά.. Είναι πολλά τα μέρη που θα ήθελες να είσαι.. Να ζήσεις ξανά τις ίδιες στιγμές, με τα ίδια πρόσωπα, τα ίδια συναισθήματα..
   
   Είναι φορές που όλα αυτά σε πληγώνουν τόσο πολύ, που το μόνο που θέλεις είναι να βάλεις ένα μεγάλο Χ  και να συνεχίσεις την ζωή σου, σαν να μην συνέβει τίποτα, ποτέ.. Μα δεν είναι έτσι.. Μόνο κερδισμένος μπορείς να βγεις από τις αναμνήσεις σου.. Μπορείς να δεις τα λάθη σου, να τα κατανοήσεις και να μην τα επαναλάβεις.. Ναι, "τα'παν κι άλλοι"  θα σκεφτείς και θα έχεις δίκαιο, όμως πραγματικά όσοι προσπάθησαν να μάθουν από τα λάθη τους και επιδίωξαν να μην τα επαναλάβουν,κάποια στιγμή τα κατάφεραν..
 
   Από την άλλη, αυτή η ζάλη εξαιτίας των αμέτρητων σκέψεων που στοιχειώνουν το μυαλό σου έχει μία τραγική γλυκύτητα.. Φέρνει ένα παράξενο, γλυκανάλατο συναίσθημα.. Οι αναμνήσεις γίνονται
δύναμη αυτή την φορά, όχι δάκρυ.. Παίρνεις θάρρος να αντιμετωπίσεις το τώρα.. Τότε η ανάγκη για φυγή εξαφανίζεται.. Συνήθως αυτή είναι η στιγμή που παίρνεις τις πιο σοβαρές αποφάσεις στην ζωή σου.. Σε πλημμυρίζει ένα κύμα αισιοδοξίας και αποφασιστικότητας.. Οδηγήσε σε παρορμητικές κινήσεις.. Μα ακόμη κι αν δεν ξέρεις το αποτέλεσμα αυτών, είσαι πεπεισμένος πως θα είναι καλό και πως κάτι θετικό θα βγει στο φως μέσα από τις καλά κρυμμένες πτυχές του εγώ σου.. Όσες φορές κι αν σκεφτείς τι πας να κάνεις, δεν θα οδηγηθείς σε διαφορετικό συμπέρασμα.. Νιώθεις πως κρατάς τον κόσμο στα χέρια σου και πως τίποτα δεν μπορεί να σε σταματήσει..

   Η αρχική σου επιθυμία για φυγή, εξελίσσεται σε μία περίεργη μορφή πόνου που μεταμορφώνεται σε κάτι μαγικό.. Δεν είναι εύκολο να αντιμετωπίζεις  τα λάθη σου, μα είναι πολύ χειρότερο να μην αντλείς τα θετικά στοιχεία αυτών.. Μάθε από τα λάθη σου, μάθε από τα λάθη άλλων.. Πάρε δύναμη και αντιμετώπισε το, τώρα !

4 σχόλια:

  1. εγώ θα φύγω.γιατί "ξέχασε" να έρθει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στο χέρι σου είναι του "επιβάλεις" να έρθει .. Σε ευχαριστώ για το σχόλιο :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κάθε βράδυ,αφότου πέσει το σκοτάδι, αφού οι δρόμοι ερημώσουν και αφού το σπίτι ολόκληρο κοιμηθεί,ξέρεις τι θα κανείς,πού θα πας...
    Τότε έρχονται τα "άλλα". Τα αλλά...οχι τα ονειρα.εκείνα τα άσχημα.Εκείνα που κρύβεις μέσα σου, τόσο καλά... τόσο βαθειά.
    Εκείνα που κρύβεις κάτω από ανόρεχτα χαμόγελα κι εκείνο το -μυθικό, πια- "καλά μωρέ, απλά δεν έχω πολύ όρεξη".
    Εκείνα που καιρούς και καιρούς αρνήθηκες να δεις.
    Εκείνα που σε φοβίζουν.
    Εκείνα που δεν μπορείς να πεις. Ούτε στον εαυτό σου, δεν μπορείς.
    Γιατί αν τα πεις,ύστερα οι άλλοι δε θα σε αφήνουν να μιλάς, δίχως να σκέφτονται τι εννοείς. Δε θα σ' αφήνουν να χαμογελάς, έστω κι ανόρεχτα. Ούτε και να κλείνεσαι στα ψέματά σου, που πάνω απ' όλα, εσύ είσαι που τα έχεις ανάγκη.
    Ύστερα οι άλλοι θα σε βλέπουν "αλλιώς". Θα μυρίζουν στην ανάσα σου αρρώστια, θα διακρίνουν στα μάτια σου κάτι που θα ονομάζουν τρέλα.
    Μα ίσως και να μην το κάνουν.
    Ίσως, μονάχα, να ξαφνιαστούν, να απορρήσουν.
    Έπειτα θα αδιαφορήσουν.
    Θα σβήσει το φως και θα ξεχάσουν......!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. τυχαία βρέθηκα εδώ και είναι πολύ ωραία... αν δεν είχα φύγει από κάπου αλλού πως θα βρισκόμουν εδώ.....?

    ΑπάντησηΔιαγραφή