Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2012

Μία δοκιμασία ακόμη. Πανελλήνιες Ομογενών 2012

Έρχεται η στιγμή που όλοι μας περνάμε από δοκιμασίες, μικρές ή μεγάλες.
Κάπως έτσι εκεί στην ηλικία των 17 με 18 χρόνων της ζωής μας ερχόμαστε "αντιμέτωποι" με τον θεσμό των πανελληνίων.
Καλώς ή κακώς, είναι η στιγμή που κρινόμαστε για το μέλλον.
Κρινόμαστε για το τι πρόκειται να γίνουμε στην κοινωνία.
Αν θα μπορέσουμε να καταξιωθούμε επαγγελματικά ή να αποτύχουμε.
Μία αγχώδη διαδικασία που περάσαμε όλοι, σχεδόν.
Το σύστημα από το 2001, είναι έτσι που ή θα αναγκαστούμε να αναλάβουμε μία οικογενειακή επιχείρηση, εφόσον αυτή υπάρχει, ή θα αναγκαστούμε να ζούμε στο "μεροκάματο" για ένα κομμάτι ψωμί ή μερικά μόνο ψίχουλα.
Άλλοι δεν τα κατάφεραν, αναγκάστηκαν να ζουν ως σερβιτόροι, στην λάντζα, στην κουζίνα, στο ταμείο. Άλλοι πάλι έχουν "συμβόλαιο" πια με το ταμείο ανεργίας.
Είναι και θέμα τύχης, μπορεί κανείς να ισχυριστεί.
Μπορεί να έχεις τόσες γνώσεις που απλώς να μην σου έχει δοθεί η ευκαιρία να αξιοποιήσεις.
Κι όμως πρέπει να προσπαθείς! Να κάνεις το αδύνατο, δυνατό.
Μόνο έτσι θα καταφέρεις να επιβιώσεις σε μία υλιστική κοινωνία.
Πρέπει να σκέφτεσαι τον εαυτό σου. Άλλωστε μόνο οι εγωιστές πια έχουν τις δυνατότητες να αντεπεξέλθουν σε μία εγωιστική κοινωνία.
Κι όσον αφορά την σημερινή Ελλάδα, ναι. Πρέπει να είσαι εμετικά εγωιστής για να μπορέσεις να αντεπεξέλθεις, οικονομικά τουλάχιστον γιατί η ηθική στο συγκεκριμένο ζήτημα έφτασε να είναι δευτερεύον θέμα.

Καλή επιτυχία λοιπόν στα παιδιά που δίνουμε αύριο Πανελλήνιες με την Ομογένεια.
Καλή επιτυχία σε όλους μας.
2012