Έχει κι ο βούρκος θετική πλευρά

Τόσες οι φορές που απλά θέλω να ανοίξω το κεφάλι μου και να βγάλω τα πάντα από μέσα του. Μακάρι να ήξερα ακριβώς τι σκέφτεται και τι ακριβώς θέλει να κάνει. Ίσως και να μη πελάγωνα τόσο αν όλα ήταν λίγο πιο ξεκάθαρα, ίσως να μην τα έκανα όλα θάλασσα αν μπορούσα να τα δω από μία άλλη οπτική γωνία.
Γράμματα, λέξεις κι ένα κομμάτι χαρτί. Μόνο αυτό πια με βοηθάει να συνειδητοποιήσω ποια είμαι, τι κάνω, που πάω. Μα είναι αυτό αρκετό, ή μήπως και από αυτό άκρη δεν βγαίνει; Μπορώ να το καταλάβω ή θα το δω όταν πια θα είναι πολύ αργά; Και θα μου πεις.. Ποιος ορίζει το πολύ αργά και θα δώσω όλα τα δίκαια του κόσμου με το μέρος σου. Θα σου πω εγώ λοιπόν. Αργά δεν είναι ποτέ. Αλλά όταν νιώσεις πως έχεις αναλωθεί στη ζωή σου καθώς ότι και αν έκανες μέχρι τώρα δεν σε βοήθησε ποτέ να γίνεις καλύτερος άνθρωπος, τότε θα είναι αργά. Όχι μόνο θα είναι αργά αλλά θα πρέπει να φας τις επιπτώσεις όλων αυτών στην μάπα σου. Να σε γεμίσουν με δάκρυα και να θέλεις να βαρέσεις το κεφάλι σου στον τοίχο γιατί δεν μπορούσες να συνειδητοποιήσεις νωρίτερα την πραγματικότητα. Αλλά δεν θα φοβηθείς, γιατί δεν θα είσαι η μόνη που έχει φτάσει σε αυτό το σημείο. Θα είναι και άλλοι πολλοί που θα είναι όλοι στον ίδιο βούρκο ή ίσως και σε χειρότερο. Το θέμα είναι να μην μετανιώσεις ποτέ για κάτι που είπες ή έκανες. Το να το μετανιώσεις δεν θα σε οδηγήσει πραγματικά πουθενά, το να το συνειδητοποιήσεις όμως και να μην το επαναλάβεις κρύβει όλη την ουσία του πράγματος. Αν καταφέρεις να το κάνεις, τότε θα σου βγάλω το καπέλο αλλά κυρίως,θα σε ανταμείξει η ζωή σου για αυτό. Πως; Μα θα έχεις γίνει σοφότερος και μακράν καλύτερος άνθρωπος από αυτό που ενδεχομένως να ήσουν!