tag:blogger.com,1999:blog-90141653608795896332024-02-20T16:41:49.695+02:00Παράλογο το λογικόΑν εμβαθύνεις θα δεις πως δεν είναι λόγια του αέρα, είναι ένας διαφορετικός τρόπος έκφρασης ..Nancyhttp://www.blogger.com/profile/03449008758752608487noreply@blogger.comBlogger18125tag:blogger.com,1999:blog-9014165360879589633.post-80249276382993342182015-03-14T15:16:00.003+02:002015-03-14T15:16:36.942+02:00Αληθινή ζωή ή ζωή από ταινία;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="RIGHT" style="margin-bottom: 0cm;">
Πόσες χιλιάδες
ταινίες; Πόσες εκαντοτάδες ιστορίες;
Πόσα δεκάδες βιβλία; <br />Ευτυχισμένοι
άνθρωποι. Ποικίλες καθημερινότητες.
Ξεκάθαρα συναισθήματα. <br />Όλα τόσο λυτά
κι απλοϊκά. Τόσο θετικά και τόσο εύκολα.
<br />Κάθε πρόβλημα με δεκάδες λύσεις.
Κάθε αυτοσχεδιασμός απόλυτα ακριβής
και πετυχημένος. <br />Φαντασία ή
πραγματικότητα ή μήπως απλές σκέψεις
παρουσιασμένες τόσο αντικειμενικές;
<br />Ουτοπικά αληθινά βιώματα; Λίγο από
όλα; Τίποτα από όλα αυτά; <br />Δειλή που
έγιναν ήρωες. Ψεύτες που παύλευαν για
την αλήθεια. Αλήτες για το σωστό.
<br />Διχασμένες προσωπικότητες με σκοπό.
Δυνατοί χαρακτήρες χωρίς <span lang="el-GR">στόχους</span>.
<br />Σιωπές που κάνανε αντίλαλο. Κραυγές
πνιγμένες στη βοή του κενού. <br />Μόνοι
άνθρωποι μέσα στο πλήθος. Παρέες στο
απόλυτο τίποτα. <br />Άνθρωπο πλασμένοι ο
ένας για τον άλλον, πάντοτε μαζί. <br />Κάθε
ανθρώπινη σχέση απόλυτα αληθινή. <br />Η
ευτυχία ένα βήμα μπροστά. Η δυστυχίας
αμέτρητα χιλιόμετρα μακρυά. <br />Κάθε
βαθιά ανάσα και η απόλυτη ανακούφιση.
Κάθε άγχος προσωρινό και λίγο. <br />Οι
αποστάσεις; Σαν ένα πάτημα κουμπιού
στο τηλέφωνο για την επόμενη εξαρχόμενη
κλήση. <br />Κόκκινα μάτια από δάκρυα χαράς
κι απλά βουρκωμένα σε στιγμές λύπης.
<br />Περίπλοκα επιλέγεις εσύ να αντιμετωπίσεις,
μα δεν είναι ποτέ έτσι όπως τα αντικροίζεις
εσύ. <br />Κι αν πράγματι δεν ισχύει αυτό.
Τι κάνεις; Πως το αλλάζεις; Διαχειρίζεται;
<br />Χαζοί άνθρωποι υποκρινόμενοι τους
ευφυείς. Πονηροί άνθρωποι να νιώθουν
άτροτοι. <br />Και τι; Έξυπνοι δεν υπάρχουν;
Άφαντοι πίσω από ταμπέλες ηλιθίων; Ή
μειωνότητες;<br />Το 90% των ανθρώπων πιστεύει
πως το 90% είναι χαζοί. <br />Το 100% των ανθρώπων
πάρ'αυτά νιώθει να ανήκει στο 10%. <br />Είναι
αστείο και συνάμα τραγικό. <br />Πέρα για
πέρα όμως αληθινό. <br />Ο λόγος; <br />Μυστικό. </div>
</div>
Nancyhttp://www.blogger.com/profile/03449008758752608487noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9014165360879589633.post-85250716067307722112015-03-14T15:10:00.001+02:002015-03-14T15:10:34.903+02:00Έχει κι ο βούρκος θετική πλευρά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="LEFT" style="margin-bottom: 0cm;">
<i><span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Τόσες οι φορές
που απλά θέλω να ανοίξω το κεφάλι μου
και να βγάλω τα πάντα από μέσα του. Μακάρι
να ήξερα ακριβώς τι σκέφτεται και τι
ακριβώς θέλει να κάνει. Ίσως και να μη
πελάγωνα τόσο αν όλα ήταν λίγο πιο
ξεκάθαρα, ίσως να μην τα έκανα όλα θάλασσα
αν μπορούσα να τα δω από μία άλλη οπτική
γωνία.<br />Γράμματα, λέξεις κι ένα κομμάτι
χαρτί. Μόνο αυτό πια με βοηθάει να
συνειδητοποιήσω ποια είμαι, τι κάνω,
που πάω. Μα είναι αυτό αρκετό, ή μήπως
και από αυτό άκρη δεν βγαίνει; Μπορώ να
το καταλάβω ή θα το δω όταν πια θα είναι
πολύ αργά; Και θα μου πεις.. Ποιος ορίζει
το πολύ αργά και θα δώσω όλα τα δίκαια
του κόσμου με το μέρος σου. Θα σου πω εγώ
λοιπόν. Αργά δεν είναι ποτέ. Αλλά όταν
νιώσεις πως έχεις αναλωθεί στη ζωή σου
καθώς ότι και αν έκανες μέχρι τώρα δεν
σε βοήθησε ποτέ να γίνεις καλύτερος
άνθρωπος, τότε θα είναι αργά. Όχι μόνο
θα είναι αργά αλλά θα πρέπει να φας τις
επιπτώσεις όλων αυτών στην μάπα σου. Να
σε γεμίσουν με δάκρυα και να θέλεις να
βαρέσεις το κεφάλι σου στον τοίχο γιατί
δεν μπορούσες να συνειδητοποιήσεις
νωρίτερα την πραγματικότητα. Αλλά δεν
θα φοβηθείς, γιατί δεν θα είσαι η μόνη
που έχει φτάσει σε αυτό το σημείο. Θα
είναι και άλλοι πολλοί που θα είναι όλοι
στον ίδιο βούρκο ή ίσως και σε χειρότερο.
Το θέμα είναι να μην μετανιώσεις ποτέ
για κάτι που είπες ή έκανες. Το να το
μετανιώσεις δεν θα σε οδηγήσει πραγματικά
πουθενά, το να το συνειδητοποιήσεις
όμως και να μην το επαναλάβεις κρύβει
όλη την ουσία του πράγματος. Αν καταφέρεις
να το κάνεις, τότε θα σου βγάλω το καπέλο
αλλά κυρίως,θα σε ανταμείξει η ζωή σου
για αυτό. Πως; Μα θα έχεις γίνει σοφότερος
και μακράν καλύτερος άνθρωπος από αυτό
που ενδεχομένως να ήσουν!</span></i></div>
</div>
Nancyhttp://www.blogger.com/profile/03449008758752608487noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9014165360879589633.post-5458223154362479642014-05-06T20:42:00.001+03:002014-05-06T20:42:09.922+03:00Αντίο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="text-align: right;">
Τίποτα.<br />Αντίο.</div>
<div style="text-align: right;">
Εμείς τελειώσαμε.</div>
<div style="text-align: right;">
Με μάγεψε η ταπεινή αναμονή σου από το ξημέρωμα ως τη δύση, φεγγάρι μου.</div>
<div style="text-align: right;">
Αυτή η επιμονή και συνάμα το πείσμα σου να ξαναβρεθείς αγκαλιά με τη νύχτα σου.</div>
<div style="text-align: right;">
Τελικά, η δική μου νύχτα ήταν πολύ σκοτεινή για εσένανε.</div>
<div style="text-align: right;">
Δεν σ'άφησε να λάμψεις.</div>
<div style="text-align: right;">
Έσβηνες δειλά κι επώδυνα μέσα της.</div>
<div style="text-align: right;">
Όσο χώρο κι αν σε άφηνε να φανείς, ασφυκτιούσες και βιαζόσουνα να χαράξει.</div>
<div style="text-align: right;">
Δεν πειράζει άγγελε μου.</div>
<div style="text-align: right;">
Στα μάτια σου φαινόσουνα Ίκαρος, μα ξέχναγες τα κέρινα φτερά.</div>
<div style="text-align: right;">
Με θαρρούσες αλαζονεία σου, που σ'έκανε να θες να πετάξεις πιο ψιλά.</div>
<div style="text-align: right;">
Για εσένανε έφταιγα εγώ, για τα λιωμένα σου φτερά.</div>
<div style="text-align: right;">
Όχι αγάπη μου.</div>
<div style="text-align: right;">
Δε λυπάμαι.</div>
<div style="text-align: right;">
Ούτε και θυμώνω με εσένανε.</div>
<div style="text-align: right;">
Δεν είσαι συ η Ιθάκη μου τελικά.</div>
<div style="text-align: right;">
Μια στάση στο ταξίδι μου ήσουνα απλά.</div>
<div style="text-align: right;">
Κατάλαβα, μα το κατάλαβα αργά.</div>
<div style="text-align: right;">
Όπως όμως κανένα καράβι δε ταξιδεύει μοναχά για να βρει στεριά.</div>
<div style="text-align: right;">
Κανένα δε ζει και χωρίς τη θάλασσα με τα βίαια νερά.</div>
<div style="text-align: right;">
Έτσι κι εγώ.</div>
<br /><br /><br /><br /><br /><br />Εμπνευσμένο από το λατρεμένο μου Τάσο Λειβαδίτη.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-w4Tab8qLGSw/U2keQBiVNqI/AAAAAAAAAnM/s0yKV_O-_7I/s1600/leib.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-w4Tab8qLGSw/U2keQBiVNqI/AAAAAAAAAnM/s0yKV_O-_7I/s1600/leib.jpg" height="320" width="307" /></a></div>
<br /></div>
Nancyhttp://www.blogger.com/profile/03449008758752608487noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9014165360879589633.post-88389892634356034632014-02-09T02:17:00.001+02:002014-02-09T02:17:10.156+02:00Ο τροχός γυρνάει<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="text-align: left;">
</div>
<ul style="text-align: left;">
<li><span style="background-color: white;">Καθημερινά συμβαίνουν ιστορίες, που καμιά φορά φτάνουν μέχρι και στα δικά σου αυτιά, πραγματικά όμως μοιάζουν τόσο γνώριμες σε εσένα. Κομμάτια της καρδιάς σου, αναμνήσεις που σηκώνουν και την παραμικρή τρίχα του κορμιού σου. Έρχονται στο μυαλό σου τόσα άτομα, </span><span style="background-color: white;">ά</span><span style="background-color: white;">λλ</span><span style="background-color: white;">α</span><span style="background-color: white;"> περισσότερο σημαντικά για εσένα κι άλλα λιγότερο, προκαλώντας ποικίλα συναισθήματα. Συνήθως μια γλυκιά έκφραση στο πρόσωπο, με μία κάπως πικρή δόση στο ελαφρύ χαμόγελο και δάκρυα χαράς στα στεναχωρημένα σου μάτια που θολώνουν, μπροστά σε τόσες άσχημες ή όμορφες στιγμές.</span></li>
<li><span style="background-color: white;">Έχεις περάσει πολλά, έχουν μπει κι έχουν βγει χιλιάδες άνθρωποι στην ζωή σου, αλλά μόνο κάποιοι πραγματικά γνώρισαν κάποιες πτυχές του εγώ σου. Φέρνεις στην σκέψη σου τα πιο δυνατά συναισθήματα που έχεις νιώσει ποτέ και αναρωτιέσαι αν ένιωσαν ποτέ κι αυτοί οι άνθρωποι που σου τα προκάλεσαν έτσι, έστω και στο απειροελάχιστο από ότι εσύ.</span></li>
<li><span style="background-color: white;">Κάποτε είχες κλείσει την πόρτα σε κάποιον, γιατί κουράστηκες, γιατί βαρέθηκες να προσφέρεις μονάχα εσύ δίχως να έχεις ουσιαστική ανταπόκριση ή έστω και την ελάχιστη ανταπόδοση. </span></li>
</ul>
<br />
<blockquote class="tr_bq">
<span style="background-color: white;">"<i>Ότι δίνεις, παίρνεις</i>" είπαν.</span></blockquote>
<br />
<ul style="text-align: left;">
<li>Δεν τους πίστεψες, έφυγες, όσο κι αν αυτό πονούσε. Κι όμως.</li>
</ul>
<blockquote class="tr_bq">
"<i>Ο τροχός γυρίζει</i>" είπαν.</blockquote>
<br />
<ul style="text-align: left;">
<li>Και πραγματικά συνέβη. Οι πόρτες αντήχησαν κι άκουσες τον χτύπο τους. Αυτοί που είχες αφήσει πίσω σου, έψαξαν τρόπο μετά από τόσο καιρό να ξαναμπούν στην ζωή σου, ότι κόστος κι αν μπορούσε να έχει αυτό για εσένα. Είχες κλείσει από έξω κάτι κάποτε, που τώρα ψάχνει μανιωδώς τρόπο να επιστρέψει. <i>Τι κάνεις τώρα</i>;</li>
</ul>
<br />
<br />
<br />
</div>
Nancyhttp://www.blogger.com/profile/03449008758752608487noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9014165360879589633.post-40822158055879502812014-02-05T19:55:00.003+02:002014-02-05T19:55:36.960+02:00Δεν είναι κρίμα;<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
Κάποιοι άνθρωποι έχουμε την ικανότητα, χωρίς ουσιαστικά να το καταλάβουμε κι οι ίδιοι, να σηκώνουμε <b>τοίχους</b>. Δεν το κάνουμε πάντοτε από επιλογή, αλλά το πρόβλημα είναι πως μετά από ένα σημείο γίνεται πια από <b>συνήθεια</b>. Μία συνήθεια που δύσκολα σταματάει. <b>Πληγώνει</b> μέχρι κι αυτά τα άτομα που πραγματικά θέλουμε να είναι κομμάτι της ζωής μας, μέρος της καθημερινότητάς μας. Ό,τι αγαπάμε, το <b>διώχνουμε</b> μακρυά εμείς, χωρίς να του δίνουμε τα περιθώρια να μείνει, το απομακρύνουμε <b>εμείς</b>. Δίχως άλλη επιλογή, <b>κουράζεται</b> πλέον να προσπαθεί και μας εγκαταλείπει πιστεύοντας πως αυτό είναι "<i>το καλύτερο</i>" για εμάς.</div>
Μένουμε <b>μόνοι </b>μας στην μοναξιά που οι ίδιοι έχουμε επιλέξει, μα αυτή η μοναξιά ουσιαστικά φανερώνει το πόσο <b>φοβόμαστε</b>. <b>Διστάζουμε</b> οι άλλοι να γνωρίσουν τον πραγματικό μας εαυτό, αλλά ποτέ δεν το παραδεχόμαστε. <b>Φοβόμαστε</b> να νιώσουμε την <b>αγάπη</b> γιατί νομίζουμε πως δεν θα καταφέρουμε να την ανταποδώσουμε, ίσως, αλλά ουσιαστικότερα <b>τρέμουμε</b> στην ιδέα ότι απλά μπορεί να μην καταφέρουμε να την <b>ανταποδώσουμε</b> ισάξια κι όχι γιατί δεν είμαστε άξια αυτής. Είναι αυτά τα <b>τοίχοι</b> που έχουμε ορίσει και <b>παγιδεύουμε</b> τα συναισθήματά μας. Το γεγονός ότι έχουμε <b>πληγωθεί</b> επανειλημμένως μας καραδοκεί κι ο φόβος μας, μας <b>απομονώνει</b>.<br />Κι όμως, γνωρίζουμε πολύ καλά μέσα μας πως όλη αυτή η <b>απομόνωση</b> δεν μας κάνει καλό, μα έχουμε αιχμαλωτιστεί μέσα στην <b>συνήθεια</b> αυτή και μόνοι μας έχουμε δημιουργήσει την δική μας <b>φυλακή</b>. Μία <b>φυλακή</b> που μας<b> αναλώνει</b> και μας <b>καταστρέφει</b>. Μία <b>φυλακή</b> που μας <b>χωρίζει</b> από αυτούς που πραγματικά θα ήθελαν να είναι μαζί μας και εν τέλη<b> αγαπάμε</b> χωρίς πια την μαγεία της εξωτερίκευσης.<br /><b><u>Δεν είναι κρίμα;</u></b></div>
Nancyhttp://www.blogger.com/profile/03449008758752608487noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-9014165360879589633.post-58672743288040768792013-06-07T18:40:00.002+03:002013-06-07T18:40:31.859+03:00Ξεμπλέκοντας τα μπλεγμένα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 style="text-align: left;">
<i style="font-weight: normal;">Η νύχτα γίνεται μέρα. Ξυπνάς το πρωί και δεν θέλεις να ανοίξεις τα μάτια σου. Δεν θέλεις να ξυπνήσεις σαν να αρνείσαι να ζήσεις ακόμη μία μέρα. </i><br /><i style="font-weight: normal;">Εκεί που οι δυσκολίες συνέχεια κορυφώνονται σαν μια ανοδική πορεία χωρίς τελειωμό. Εκεί που οι δικοί σου μοιάζουν ξένοι, γιατί έχεις μάθει καλά πως αγάπη και μίσος είναι σχεδόν το ίδιο, τόσο μικρή η διαφορά. Σε έχουν κουράσει, κι αυτοί και όλοι, όλα. Δεν θέλεις να νιώσεις ξανά την οργή, αλλά είναι αναπόφευκτο. </i><br /><i style="font-weight: normal;">Διαδίδεις μία άλλη εκδοχή της πραγματικότητας που θέλει εσύ να είσαι το επίκεντρο της προσοχής, η περιζήτητη, αυτή που δεν προλαβαίνει να κάνει τίποτα ενώ όντως δεν κάνει και πολλά. Αλλά όλο αυτό είναι ένα παιχνίδι του εαυτό σου, παιχνίδι και βάσανο μαζί που καμιά φορά μπερδεύεσαι μέχρι κι η ίδια χωρίς να έχεις την ικανότητα να ξεχωρίσεις το ψεύτικο από το αληθινό, όλα μπερδεύονται μέσα σου έτσι όπως τα έχεις μπερδέψει εσύ. Δεν βγάζεις άκρη, όλοι οι άλλοι όμως πιστεύουν ακόμη σε αυτά που εσύ προωθούσες και αυτό σε βοηθά να βολεύεσαι μέσα στο μπέρδεμα που έχεις δημιουργήσει χωρίς να αναγκάζεσαι να ξεφύγεις από αυτό, αλλά ούτε και να θέλεις να μείνεις.</i><br /><i style="font-weight: normal;">Μία μέρα χωρίς σύννεφα δεν πας να πει πως είναι ηλιόλουστη. Όλα είναι εξίσου μπερδεμένα, στην τελική ο καθένας ζει μέσα σε ένα μπέρδεμα και είτε είναι ο ίδιος του δημιουργός αυτού, είτε κάποιος άλλος. Ακόμη κι αυτοί που πιστεύουν πως όλα είναι ιδανικά στην ζωή τους, είναι αυτοί που είναι σε χειρότερη μοίρα από κάθε άλλον, έχουν βυθιστεί τόσο βαθιά στο ψέμα που τους είναι αδιανόητο να επιλέξουν το δρόμο της αλήθειας. </i><br /><i style="font-weight: normal;">Ο εγωισμός βοηθά σε αυτό, σκέψου πως βοηθά μέχρι και στο να μισήσεις αυτόν που αγαπάς. Με το που υποχωρήσει αυτός, φεύγει το μίσος κι έρχεται η αγάπη. Κι αυτό μπέρδεμα, διαχώρισε αν μπορείς το μίσος από την αγάπη, αλλά με το πρώτο σφάλμα δοκίμασε να προσπαθήσεις πάλι, θα τα καταφέρεις; Ότι είχες διαπιστώσει θολώνει, κι όλα συγχέονται πάλι μέσα στο κεφάλι σου τόσο αρμονικά, σαν να είναι στη φύση τους να είναι μπλεγμένα τόσο περίπλοκο, σαν το καλώδιο τον ακουστικών σου που είναι πιο εύκολο να κοπεί παρά να ξεμπλεχτεί την ώρα που σου τηλεφωνεί κάποιος. </i><span style="font-weight: normal;"><i></i></span></h3>
</div>
Nancyhttp://www.blogger.com/profile/03449008758752608487noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9014165360879589633.post-75162963384028284812012-09-02T14:39:00.000+03:002012-09-02T14:39:04.073+03:00Μία δοκιμασία ακόμη. Πανελλήνιες Ομογενών 2012<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
Έρχεται η στιγμή που όλοι μας περνάμε από δοκιμασίες, μικρές ή μεγάλες. <br />Κάπως έτσι εκεί στην ηλικία των 17 με 18 χρόνων της ζωής μας ερχόμαστε "αντιμέτωποι" με τον θεσμό των <b>πανελληνίων.</b><br />Καλώς ή κακώς, είναι η στιγμή που κρινόμαστε για το μέλλον. <br />Κρινόμαστε για το τι πρόκειται να γίνουμε στην κοινωνία. <br />Αν θα μπορέσουμε να καταξιωθούμε επαγγελματικά ή να αποτύχουμε.<br />Μία αγχώδη διαδικασία που περάσαμε όλοι, σχεδόν. <br />Το σύστημα από το 2001, είναι έτσι που ή θα αναγκαστούμε να αναλάβουμε μία οικογενειακή επιχείρηση, εφόσον αυτή υπάρχει, ή θα αναγκαστούμε να ζούμε στο "μεροκάματο" για ένα κομμάτι ψωμί ή μερικά μόνο ψίχουλα. <br />Άλλοι δεν τα κατάφεραν, αναγκάστηκαν να ζουν ως σερβιτόροι, στην λάντζα, στην κουζίνα, στο ταμείο. Άλλοι πάλι έχουν "συμβόλαιο" πια με το ταμείο ανεργίας.<br />Είναι και θέμα τύχης, μπορεί κανείς να ισχυριστεί.<br />Μπορεί να έχεις τόσες γνώσεις που απλώς να μην σου έχει δοθεί η ευκαιρία να αξιοποιήσεις.<br />Κι όμως πρέπει να προσπαθείς! Να κάνεις το αδύνατο, δυνατό.<br />Μόνο έτσι θα καταφέρεις να επιβιώσεις σε μία υλιστική κοινωνία.<br />Πρέπει να σκέφτεσαι τον εαυτό σου. Άλλωστε μόνο οι εγωιστές πια έχουν τις δυνατότητες να αντεπεξέλθουν σε μία εγωιστική κοινωνία.<br />Κι όσον αφορά την σημερινή Ελλάδα, ναι. Πρέπει να είσαι εμετικά εγωιστής για να μπορέσεις να αντεπεξέλθεις, οικονομικά τουλάχιστον γιατί η ηθική στο συγκεκριμένο ζήτημα έφτασε να είναι δευτερεύον θέμα.<br /><br />Καλή επιτυχία λοιπόν στα παιδιά που δίνουμε αύριο Πανελλήνιες με την Ομογένεια.<br />Καλή επιτυχία σε όλους μας.<br />2012</div>
</div>
Nancyhttp://www.blogger.com/profile/03449008758752608487noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9014165360879589633.post-73899483889959988492012-06-02T16:08:00.001+03:002012-06-02T16:08:19.632+03:00Ο τέλειος έρωτας (;)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Το ξέρεις κι εσύ, στη ζωή μας δεν είναι τίποτα δεδομένο. Γιατί να είναι λοιπόν ο έρωτας;<br />Ερωτευόμαστε το <i>περίεργο</i>, το <i>διαφορετικό</i>, κάτι που είναι τελείως<i> έξω από εμάς</i> αλλά αυτές οι διαφορές είναι που μας δένουν μαζί του. <br /> Είναι ατυχής και λανθασμένη η φράση του "καλού παιδιού" και του "κακού παιδιού". Από εμάς άλλωστε εξαρτάται το πως θα μας φερθεί ο άλλος. Εμείς τουλάχιστον δίνουμε το έναυσμα στον άλλον για να το κάνει. Ίσως να μη φταίμε πάντοτε για τα "λάθη" του άλλου, αλλά σίγουρα φέρουμε κι εμείς μεγάλη ευθύνη. Άλλωστε είμαστε εμείς οι ίδιοι τέλειοι στις σχέσεις μας; <br /> Προφανώς και .. όχι. Γιατί τότε να επιβάλλουμε στον άλλον με τον τρόπο μας να είναι εκείνος τέλειος;<br />Αν το σκεφτούμε πιο ρεαλιστικά τίποτα δεν είναι τέλειο, ούτε καν είμαστε σε θέση να ορίσουμε με ακρίβεια το τέλειο. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση άλλωστε να είναι κάτι τέλειο. Σκέψου ένα ακατέργαστο διαμάντι. Δεν είναι τέλειο, κι όμως είναι πολύ πιο σημαντικό από ένα κοινό επεξεργασμένο στην εντέλεια. Αυτό το ακατέργαστο, είναι μοναδικό, άρα και πολύ σημαντικότερο.<br />Από την άλλη, δεν είναι πολύ βαρύ το τίμημα να βρούμε το τέλειο, αλλά να μην είμαστε εμείς οι ίδιοι; Πρακτικώς, δεν του αξίζουμε και πρέπει να απομακρυνθούμε από αυτό. Αλλά that's the point! Είμαστε εγωιστές, άθελα μας ίσως, δεν δεχόμαστε ο άλλος να είναι κάτι λιγότερο από τέλειος, αλλά οι ίδιοι μας δεν επιβάλλουμε στον εαυτό μας να είναι εξίσου τέλειος με αυτόν που έχουμε απέναντι μας.<br /> Προσωπική μου άποψη είναι πως ακόμη κι αν βρίσκαμε το τέλειο ταίρι, θα ήταν βαρετό καθώς δεν θα μπορούσαμε να είμαστε εμείς αυτοί οι οποίοι θα μπορούσαν να το καθοδηγήσουν για να γίνει "καλύτερος". Η σχέση μας με κάτι το τέλειο δεν θα του πρόσφερε κάτι νέο, παρά μόνο ατέλειες. Άρα πάλι όλοι χαμένοι θα ήταν ... Ή μήπως κάνω λάθος; <br /><br />Just think about it ......</div>Nancyhttp://www.blogger.com/profile/03449008758752608487noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9014165360879589633.post-21504118492869050062012-06-01T01:34:00.000+03:002012-06-01T01:38:44.292+03:00Αφιέρωμα σε ένα υπέροχο πλάσμα.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
Ένα από τα ίσως πιο παρεξηγημένα πλάσματα στον δικό μας κόσμο αλλά και στο κόσμο των παραμυθιών. </div>
<div style="text-align: center;">
Θεωρείται πρόγονος όλων των ειδών σκύλων που υπάρχουν σήμερα. </div>
<div style="text-align: center;">
Κάποτε ήταν άφθονοι, κατοικούσαν στη Βόρειο Αμερική, στην Ασία και στη Μέση ανατολή. </div>
<div style="text-align: center;">
Σήμερα, για διάφορους λόγους που έχουν να κάνουν με την εξάπλωση και τη δραστηριότητα του ανθρώπου, οι λύκοι υπάρχουν μόνο σε ένα πολύ μικρό κομμάτι της προηγούμενης ζώνης εξάπλωσης του. </div>
<div style="text-align: center;">
Σε αυτό ευθύνεται η καταστροφή των τόπων διαβίωσης τους από τους ανθρώπου, καθώς και το εκτεταμένο κυνήγι τους.</div>
<div style="text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-ysbKxNaQXCc/T8fokI9ABlI/AAAAAAAAAeo/j0k_7PQMDnU/s1600/5-mexican-gray-wolf-398789-sw.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://2.bp.blogspot.com/-ysbKxNaQXCc/T8fokI9ABlI/AAAAAAAAAeo/j0k_7PQMDnU/s320/5-mexican-gray-wolf-398789-sw.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="text-align: center;"> Επίσης, ο λύκος είναι μονογαμικό είδος και ζευγαρώνει για όλη του τη ζωή.</span><span style="text-align: center;">Η εγκυμοσύνη στο θηλυκό διαρκεί όσο και στο σκύλο και στη συνέχεια γεννά 4 με 7 μικρά. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-ZyIACIjBGPU/T8fomZqRPzI/AAAAAAAAAew/QjxaHXGxXek/s1600/NightoftheWolf-wallpaper.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://2.bp.blogspot.com/-ZyIACIjBGPU/T8fomZqRPzI/AAAAAAAAAew/QjxaHXGxXek/s320/NightoftheWolf-wallpaper.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="text-align: center;">Οι νεαροί λύκοι ανεξαρτητοποιούνται μετά τον έκτο μήνα της ζωής τους αλλά συνήθως παραμένουν στην αγέλη μέχρι το φθινόπωρο του επόμενου έτους. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-WGEF_uaHSYY/T8fop7woqFI/AAAAAAAAAe4/w_UTkTMCu_A/s1600/34752-Warming_Up_for_the_Night_s_Howl__Gray_Wolf.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://4.bp.blogspot.com/-WGEF_uaHSYY/T8fop7woqFI/AAAAAAAAAe4/w_UTkTMCu_A/s320/34752-Warming_Up_for_the_Night_s_Howl__Gray_Wolf.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="text-align: center;">Τέλος, ο λύκος ωριμάζει σεξουαλικά στο δεύτερο έτος της ζωής του, οπότε διαμορφώνει τη δική του αγέλη.</span>
</div>
</div>Nancyhttp://www.blogger.com/profile/03449008758752608487noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9014165360879589633.post-30142003609993257392012-04-16T22:18:00.001+03:002012-04-16T22:22:13.442+03:00Κούρσες επιλογών!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<b>Πρώην, νυν</b> και αυτοί που βρίσκονται κάπου εκεί στο <b>μέλλον</b>..<br />
<b> <br />
Πριν. Τώρα.. Μετά… </b><br />
Κάτι σαν<b> κούρσες</b> που τελείωσαν.<br />
<b>Κούρσες</b> που είναι σε εξέλιξη..<br />
<b>Κούρσες</b> που προγραμματίστηκαν…<br />
<b> Κούρσες</b> που θα προγραμματιστούν….<br />
<br />
<br />
<b> Τύχη . . . </b><br />
<br />
<br />
Ίσως οι επιλογές σου σε συνάρτηση των επιλογών άλλων να ονομάζεται τελικά<br />
<b> «Τύχη»</b><br />
κι όχι αυτό που έχουν αποδεχτεί όλοι ως ….<b> «άγνωστο κι απρόσμενο γεγονός που συνέβη,έτσι απλά,χωρίς κάποιο συγκεκριμένο λόγο,από μία άγνωστη αιτία»</b>.<br />
<br />
Αλήθεια, θα μπορούσες να πεις πως οι σχέσεις, βασίζονται στην <b>«Τύχη» </b>;<br />
<br />
Ή μήπως θα μπορούσες να ισχυριστείς πως το παρελθόν σου, το παρόν σου και το μέλλον σου πραγματοποιείται με βάση τον παράγοντα <b>«Τύχη»</b> ; <br />
<br />
<b><i> ~Some people doesn’t give a fuck~</i></b><br />
<br />
Πιστεύεις πως αυτό είναι καλό;<br />
Ή ακόμη κι αν αυτό είναι το<b> «σωστό»</b>.. <br />
Ποιος ορίζει στην τελική τι είναι <b>«σωστό»</b> και τι όχι;<br />
Βασίζεται και το<b> «σωστό»</b> σε αυτόν τον παράγοντα που ονομάσαμε <b>«Τύχη» </b>;<br />
Κι αν ναι, εσύ τι κάνεις;<br />
Το δέχεσαι και προχωράς;<br />
Ή μήπως<b> «πρέπει» </b>να το αμφισβητήσεις και ψάξεις να βρεις το <b>«πως»</b> και το <b>«γιατί» </b>;<br />
<br />
Μία <b>κούρσα </b>ενός ερωτήματος, βρίσκει στην πορεία της μία <b>κούρσα</b> ενός άλλου..<br />
Καταλήγοντας σε ……. <br />
<br />
<br />
<br />
Πάρα πολύ <b>«κίνηση» !!</b><br />
<div><br />
</div></div>Nancyhttp://www.blogger.com/profile/03449008758752608487noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-9014165360879589633.post-33471886562661898182012-04-16T22:04:00.000+03:002012-04-16T22:04:03.941+03:00Το μέτρημα...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
Είναι στιγμές που κάθεσαι να μετρήσεις τους ανθρώπους που είναι <i>δίπλα σου</i>.. Αυτούς τους οποίους είσαι <i>σχεδόν σίγουρος</i> πως θα σου στέκονται στα<i> εύκολα</i> και στα <i>δύσκολα</i>. Αυτούς τους οποίους έχεις κοντά σου χωρίς κάποιο<i> προσωπικό</i> τους <i>όφελος</i>. Ίσως να είναι <i>πάρα πολύ</i>, μα πόσους από όλους αυτούς είσαι σίγουρος πως θα είναι<i> πραγματικά εδώ</i> για εσένα; <i>Όλοι </i>ή <i>κανείς</i>..<br />
Κάθεσαι να τους μετρήσεις.. Άλλοτε σου βγαίνουν<i> λίγοι,</i> κι άλλοτε <i>πολλοί .. </i><br />
<b>Damn! </b><br />
Πάρε τα πράγματα με την <i>ρεαλιστική</i> τους <i>όψη</i> κι<b> όχι </b>με αυτή που προφανώς θα σε<i> βόλευε</i>. Ποτέ δεν σου βγαίνουν πολλοί στο μέτρημα αυτοί οι άνθρωποι, <i>μακάρι</i> να σου έβγαιναν! Κάθε άλλο παρά να πολλαπλασιάζονται, γίνεται στην τελική. Κι όμως, αυτή είναι η αλήθεια, όλο και<i> λιγοστεύουν</i>, όλο και <i>μειώνονται</i> με έναν δραματικά μεγάλο αριθμό. Στην ουσία όμως,<i> δεν υπήρξαν ποτέ</i> τόσοι πολλοί ώστε αυτό να σε ανησυχεί. Το συμπέρασμα που βγάζεις είναι πως απλώς τελικά <i>μειώνονται οι πιθανότητες </i>να αποκτήσεις τέτοιους ανθρώπους. Ίσως και να μην μπορέσεις να αποκτήσεις τελικά κανέναν, <i>ποτέ</i>. (Όπως και να έχει αυτό είναι κάτι που δεν είσαι σε θέση να το ξέρεις οπότε δεν θα έπρεπε να σε απασχολεί ιδιαίτερα.) <i>Αν</i> είσαι <i>τυχερός</i> πάλι, <i>μπορεί</i> να καταφέρεις να αποκτήσεις μερικούς και να συνεχίσεις το μέτρημα. Πάντοτε όμως τα δάχτυλα του ενός χεριού σου <i>περισσεύουν</i>.. Κι αυτά του επόμενου χεριού, <i>ποτέ δεν γεμίζουν</i>.<br />
Ίσως και να ακούγεται κάπως <i>μακάβριο</i>, μα είναι άραγε σε θέση κανείς να ισχυριστεί το αντίθετο; Χωρίς καμία αμφιβολία θα μπορούσες να υποστηρίξεις πως …. <i>«Όχι, δεν υπάρχει κάποιος με αντικειμενική άποψη που να μπορεί να μας διαψεύσει».</i><br />
<div><br />
</div></div>Nancyhttp://www.blogger.com/profile/03449008758752608487noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9014165360879589633.post-20509499153905921742011-12-07T21:27:00.000+02:002011-12-07T21:27:43.197+02:00Κανείς δεν ορίζει τίποτα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Οι γιορτές πλησιάζουν και οι χαρές παραμερίζουν.. <br />
Είναι η <i>συναισθηματική φόρτιση</i> των γιορτών.. Είναι που <i>η καρδιά μπλέκεται με την λογική</i> τόσο γλυκά, που όποιος και αν βγει νικητής σε αυτό το παιχνίδι θα νιώσεις το ίδιο <i>χαμένος</i>.. <br />
<i>Σκέφτεσαι</i> τόσα πολλά.. <i>Η μία σκέψη ακολουθεί την επόμενη </i>χωρίς όμως να υπάρχει <i>καμία λογική συνέχεια</i>.. Το μυαλό ψάχνει με την λογική και η καρδιά προσπαθεί να επικεντρωθεί στο συναίσθημα, μα <i>κανείς δεν βγάζει άκρη</i> κι εσύ νιώθεις τόσο κουρασμένος, εξαντλημένος από τα <i>αλλεπάλληλα ερωτήματα</i> που σε βασανίζουν.. Δεν ξέρεις τι θέλεις, μπερδεύεσαι. Ψάχνεις να βρεις<i> το σωστό, το λάθος </i>.. Μα τελικά ποτέ μου δεν κατάλαβα<i> ποιος ορίζει τι είναι σωστό και ποιο το λάθος</i>; Άραγε <i>ξέρει κανείς</i> ποιο είναι ορθό και ποιο όχι ; Ίσως εκείνος ξέρει τι θα πει να είσαι <i>πραγματικά ευτυχισμένος</i>, ίσως πάλι να είναι η <i>απόλυτη δυστυχία</i> .. Βλέπεις; <br />
<b>Κανείς δεν ορίζει τίποτα</b>. <br />
<u style="font-weight: bold;">Είμαστε οι επιλογές μας, οι σκέψεις μας, τα συναισθήματα μας ..</u><br />
<i>Σωστό ή λάθος, ορθό ή μη .. Κανείς δεν θα μάθει ....</i></div>Nancyhttp://www.blogger.com/profile/03449008758752608487noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9014165360879589633.post-58042502242378279662011-11-20T01:24:00.000+02:002011-11-20T01:24:11.975+02:00Το δικό μας παραμύθι ...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
Από μικρή διάβαζα <i>παραμύθια για ιππότες</i> ...<br />
Θαύμαζα την εξέλιξη του <i>βασιλιά Αρκτούρου</i> ...<br />
Μαγευόμουν από τον <i>θρύλο του Αγίου Δισκοπότηρου</i> ...<br />
Τώρα η ζωη μου είναι ένα <i>παραμύθι</i> από μόνη της ...<br />
Με <i>όμορφες</i> και <i>άσχημες</i> στιγμές ...<br />
Το μόνο διαφορετικό είναι ότι μέσα στην μαγεία του μπορεί να μην υπάρχουν<i> δράκοι με φωτιές</i>,<br />
αλλά ένας<i><u> ιππότης</u></i> ...<br />
Μπορεί να του λείπει το <i>άσπρο άλογο</i>, αλλά έχει τα <i>φτερά</i> του ...<br />
<i>Φτερά αγγέλου</i>, που τον βοηθούν να με ανεβάζει ψιλά ...<br />
<i><b>Σε ένα παλάτι, πάνω από τα σύννεφα</b></i> ... ♥<br />
</div>Nancyhttp://www.blogger.com/profile/03449008758752608487noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9014165360879589633.post-40724889902739232632011-11-03T12:22:00.000+02:002011-11-03T12:22:46.290+02:00Η δική μας Ιθάκη ..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
Ένα γκρίζο παγωμένο πρωινό, μόνη στο σπίτι .. Να παίζει θλιμμένη μουσική και να μου φέρνει μία μεγάλη λύπη .. Τα μάτια απλά να βουρκώνουν, δίχως γιατί .. Δίχως αιτία .. Να τρέχει η λογική, σε πράγματα -αστεία- .. Κι όμως να μην σου φεύγει αυτή ε στεναχώρια από τα μάτια .. Μα, τρέχει το νου και γίνεσαι κομμάτια .. Σκέφτεσαι πολλά, την ζωή, το μέλλον, το μετά .. <br />
<br />
Τότε, είναι οι στιγμές που το νου κάνει τα πιο ταξίδια και τις μεγαλύτερες διαδρομές .. Που κάθε δρόμος σε βγάζει σε χίλια δύο άλλα μικρά στενά .. Κάποια μοιάζουν δύσβατα και κάποια άλλα τόσο μακρινά .. Μα είσαι εκεί, και πρέπει να επιλέξεις .. Πρέπει να βρεις τον δικό σου δρόμο, να ακολουθήσεις τις δικές σου σκέψεις, την δική σου καρδιά .. Κανείς δεν θα σου επιδείξει πιο μονοπάτι είναι το καταλληλότερο καθώς κανείς δεν μπορεί να ξέρει κάτι τέτοιο..<br />
Άλλοι, που μοιάζουν τόσο δυνατοί, τόσο όσο να μπορούν να περάσουν έως και εκείνο το ορμητικό ρέμα, δεν τα καταφέρνουν τελικά .. Κι άλλοι πάλι, οι πιο αδύναμοι όπως τους λένε, έχουν τόσο δυνατά πιστεύω, που καταφέρνουν να περάσουν κάθε μονοπάτι, εύκολο ή όχι και να βρουν τον προορισμό τους .. <br />
<br />
Την δική τους μακρινή Ιθάκη .. Δεν έχει σημασία ποιος είσαι, ούτε το πόσο δυνατός μοιάζεις ..<br />
Πρέπει να πιστέψεις στον εαυτό σου, για να πιστέψουν και να βασιστούν κι όλοι οι υπόλοιποι πάνω σε εσένα .. <br />
<br />
Καλό ταξίδι, θα σε περιμένω στην δική μου Ιθάκη, όταν κι αν την βρω ποτέ .. Καλή μας τύχη.<br />
</div>Nancyhttp://www.blogger.com/profile/03449008758752608487noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-9014165360879589633.post-85998923759146289422011-11-03T12:06:00.001+02:002011-11-03T12:06:39.224+02:00~Όνειρα~<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px;">Όνειρα ... <br />
Εκεί που οι κρυφές μας σκέψεις και επιθυμίες είναι ελεύθερες...</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px;">Χωρίς προσποιήσεις και εγωισμούς...</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px;">Στα όνειρα ζούμε, ότι θέλουμε και δεν μπορούμε, στην πραγματικότητα...</span><br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px;">Με άτομα που μας λείπουν... Που δεν μπορούμε ή δεν γίνετε να έχουμε..<br />
Εκεί παρέα με άπειρες σκέψεις, ζούμε το όνειρο.. <br />
Ακόμη κι αν είμαστε από τους ανθρώπους που κάνουν την ζωή όνειρο, κι όχι όνειρα για την ζωή..<br />
Ζούμε, χωρίς να ξέρουμε για το αύριο.. Ακόμη κι όταν είναι αβέβαια μέχρι και το τώρα....</span><br />
<br />
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px;">Πάει καιρός που έφυγες... Ξέρω, σου λένε πως σ'έχω ξεχάσει!! Μα...<br />
<br />
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/ZIN-epD2y9g?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div></div>Nancyhttp://www.blogger.com/profile/03449008758752608487noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9014165360879589633.post-30767532057628116862011-09-12T16:07:00.000+03:002011-09-12T16:07:23.880+03:00Το απίθανο, πιθανό ..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Η νύχτα ήταν μαγική .. Με τον ουρανό σκοτεινότερο από κάθε άλλη φορά, αυτά τα μικρά άψυχα, αλλά γεμάτα ζωή πλάσματα, έλαμπαν όσο περισσότερο μπορούσαν σαν να έκαναν διαγωνισμό ποιανού η λάμψη είναι ισχυρότερη ..<br />
<br />
Ξεχώρισα ένα μοναχικό, μικρό και σχεδόν αόρατο αστέρι, <i>το πιο ασήμαντο</i> θα μου έλεγε κανείς αν έτρεχε στον λογισμό μου .. Ήταν όμως το πιο όμορφο! Μου φάνηκε πως έδινε την δική του μάχη να κρατηθεί στην ζωή .. Τρεμόσβηνε, αλλά ήταν αποφασισμένο να μην υποκύψει στο σκούρο του ουρανού ..<br />
<br />
Κάποιος μου είπε πως δεν σβήνουν τόσο εύκολα τα αστέρια .. Ήθελα να το πιστέψω (!) μα τα μάτια μου άλλα μου έδειχναν .. Ήταν εκεί ψιλά, μόνο του, απομακρυσμένο από όλα τα άλλα, τρεμόπαιζε .. <br />
Φαινόταν πως η δύναμη της φύσης το αναγκάζει να πεθάνει, αλλά αυτό είχε πάρει την απόφασή του και αντιστεκόταν σθεναρά τον θάνατο! Η μοναξιά του, ο αγώνας του αλλά και αυτή η αίσθηση ασήμαντου που άφηνε, μου θύμισε εσένα,εμένα κι όλους τους άλλους γύρω μας, καθώς και εμείς οι ίδιοι έτσι είμαστε! Άλλοι μοναχικοί, σχεδόν αόρατοι κι ασήμαντοι για μερικούς ανθρώπους .. Άλλοι πάλι, οι ομορφότεροι από κάθε άλλο άτομο τρυγύρω ..<br />
<br />
Η παρομοίωση αυτή δεν θα έλεγα πως είναι τυχαία ..Αν βάλεις κι εσύ τον εαυτό σου στην θέση του μικρού αυτού άστρου θα δεις πως έχετε τόσο πολλά κοινά .. Παρά όλες τις δυσκολίες, τις "ανώτερες" από εσένα δυνάμεις, εσύ προσπαθείς να πας κόντρα σε αυτές! Έχεις την αποφασιστηκότητα κ την δύναμη να αντισταθείς στο κατεστημένο και να χαράξεις την δική σου μορφή .. Ναι, μερικές φορές μοιάζει απίθανο κάτι τέτοιο, μα σκέψου πως .......<br />
<br />
<br />
Την επόμενη ημέρα, την<b> ίδια</b> ώρα, στο <b>ίδιο</b> σημείο, υπήρχε ένα άστρο, το<b> ίδιο</b> άστρο !!! <br />
<br />
Σίγουρα<b> δεν</b> ήταν τυχαίο, αφού είχε <b><u>νικήσει την μάχη</u></b> .. Κι έλαμπε εκεί ψιλά ξανά !! <br />
<br />
<u><b>Είχε νικήσει την μάχη, είχε κάνει το απίθανο, πιθανό !!!</b></u></div>Nancyhttp://www.blogger.com/profile/03449008758752608487noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-9014165360879589633.post-36405878179942842832011-08-06T17:53:00.000+03:002011-08-06T17:53:28.649+03:00Τέλειες ατέλειες (;) ..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">Μα τι κι αν όλα μοιάζουν ιδανικά; Τι κι αν θέλεις όλα να είναι τέλεια; Τίποτα δεν είναι πραγματικά άριστο από κάθε οπτική γωνία..<br />
<br />
Ο κάθε ένας έχει την δική του κρίση, τις δικές του βλέψεις, τον δικό του τρόπο κριτικής και αξιολόγησης των καταστάσεων και γενικότερα όλων των θεμάτων στην ζωή του.. Όσο κι αν κοπιάζεις να φτάσεις το άπταιστο, τόσο <u>απομακρύνεσαι</u> από αυτό.. Για την ακρίβεια, οτιδήποτε δεν είναι "<u>εσύ</u>", δεν μπορεί να είναι όμορφο και μην απορείς γιατί. Απλά <u>δεν είναι αυθεντικό</u>!<br />
<br />
Παλεύουμε καθημερινά ακατάπαυστα. Επιδιώκουμε με αλλεπάλληλες προσπάθειες να φτάσουμε εκεί, που δεν είναι κανείς άλλος, στην <u>κορυφή</u>.. Η πορεία είναι <u>δύσκολη, δύσβατη, μοναχική</u>.. Ακόμη και οι πιο δυνατοί δεν την αντέχουν, καθώς δεν είναι αυτό που <u>πραγματικά</u> επιθυμούν, αυτό που <u>πραγματικά</u> θέλουν να αγωνιστούν..<br />
<br />
Οι δυσκολίες, οι τρικυμίες, οι συγκρούσεις είναι πολλές, διαδοχικές κ ατελείωτες.. Χρειάζεσαι πολλή ενέργεια και αληθινή επιθυμία για να φτάσεις στον στόχο σου, τον προορισμό σου! Κάπου εδώ είναι η τελική φάση <u>διαφοροποίησης</u> του κάθε ανθρώπου.. Εδώ, σε αυτή την φάση φαίνεται αν χαράζεις <u>το δικό σου μονοπάτι</u> ή απλά προσπαθείς να ρίξεις στάχτη στα μάτια του κόσμου ακολουθώντας <u>το ίδιο μονοπάτι με άλλους που προηγήθηκαν</u> και απλά αγωνίζεσαι για την πρόκριση ή αλλιώς <u>την πιο πιστή <b>αντιγραφή</b>!</u><br />
Κάθε τι που αντλείς από μέσα σου είναι <u>μαγικό, πανέμορφο, αληθινό</u>. Η κάθε μικρή ή μεγάλη ατέλεια σε διαφοροποιεί από όλους τους υπόλοιπους.. <br />
<br />
Για εμένα <b><i><u>αυτή είναι η τελειότητα!</u></i></b> </div>Nancyhttp://www.blogger.com/profile/03449008758752608487noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-9014165360879589633.post-58819176562214107052011-07-22T02:30:00.001+03:002011-07-22T02:33:23.089+03:00Η φυγή δεν είναι λύση ..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 11px; line-height: 14px;"> Είναι στιγμές που το μόνο που ποθείς πραγματικά, είναι να φύγεις.. Να ξεφύγεις από το </span></span><i style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px;">τώρα</i><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 11px; line-height: 14px;">.. Να ξανά ζήσεις με την σκέψη σου το </span></span><i style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px;">χθες</i><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 11px; line-height: 14px;">.. Να ταξιδέψεις στα μέρη που</span></span><i style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px;"> αγάπησες</i><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 11px; line-height: 14px;">, στα μέρη που </span></span><i style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px;">νοστάλγησες</i><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 11px; line-height: 14px;">.. Ξέρω καλά, πως αυτές οι σκέψεις σε πονάνε τόσο, όση είναι η χαρά που σου δίνουν.. Ναι, αυτό το ελαφρύ χαμόγελο που σχηματίζεται στα χείλη σου, το έχω μάθει καλά.. Είναι πολλά τα μέρη που θα ήθελες να είσαι.. Να ζήσεις ξανά τις</span></span><i style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px;"> ίδιες</i><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 11px; line-height: 14px;"> στιγμές, με τα</span></span><i style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px;"> ίδια </i><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 11px; line-height: 14px;">πρόσωπα, τα</span></span><i style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px;"> ίδια</i><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 11px; line-height: 14px;"> συναισθήματα..</span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 11px; line-height: 14px;"> </span></span><br />
<span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 11px; line-height: 14px;"> Είναι φορές που όλα αυτά σε πληγώνουν τόσο πολύ, που το μόνο που θέλεις είναι να βάλεις ένα μεγάλο </span></span><i style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px;">Χ </i><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 11px; line-height: 14px;"> και να συνεχίσεις την ζωή σου, σαν να μην συνέβει τίποτα, ποτέ.. Μα δεν είναι έτσι.. Μόνο κερδισμένος μπορείς να βγεις από τις αναμνήσεις σου.. Μπορείς να δεις τα λάθη σου, να τα κατανοήσεις και να μην τα επαναλάβεις.. Ναι,</span></span><i style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px;"> "τα'παν κι άλλοι"</i><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 11px; line-height: 14px;"> θα σκεφτείς και θα έχεις δίκαιο, όμως πραγματικά όσοι προσπάθησαν να μάθουν από τα λάθη τους και επιδίωξαν να μην τα επαναλάβουν,κάποια στιγμή τα κατάφεραν..</span><span class="Apple-style-span" style="font-size: 11px; line-height: 14px;"><br />
</span></span><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 11px; line-height: 14px;"> <br />
Από την άλλη, αυτή η ζάλη εξαιτίας των αμέτρητων σκέψεων που στοιχειώνουν το μυαλό σου έχει μία τραγική γλυκύτητα.. Φέρνει ένα παράξενο, γλυκανάλατο συναίσθημα.. Οι αναμνήσεις γίνονται </span></span><i style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px;">δύναμη</i><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 11px; line-height: 14px;"> αυτή την φορά, όχι</span></span><i style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px;"> δάκρυ</i><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 11px; line-height: 14px;">.. Παίρνεις</span></span><i style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px;"> θάρρος</i><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 11px; line-height: 14px;"> να αντιμετωπίσεις το </span></span><i style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px;">τώρα.. </i><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 11px; line-height: 14px;">Τότε η ανάγκη για φυγή εξαφανίζεται.. Συνήθως αυτή είναι η στιγμή που παίρνεις τις πιο σοβαρές αποφάσεις στην ζωή σου.. Σε πλημμυρίζει ένα κύμα</span></span><i style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px;"> αισιοδοξίας και</i><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 11px; line-height: 14px;"> </span></span><i style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 14px;">αποφασιστικότητας..</i><span class="Apple-style-span" style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: 11px; line-height: 14px;"> Οδηγήσε σε παρορμητικές κινήσεις.. Μα ακόμη κι αν δεν ξέρεις το αποτέλεσμα αυτών, είσαι πεπεισμένος πως θα είναι καλό και πως κάτι θετικό θα βγει στο φως μέσα από τις καλά κρυμμένες πτυχές του</span><i style="font-size: 11px; line-height: 14px;"> εγώ</i><span class="Apple-style-span" style="font-size: 11px; line-height: 14px;"> σου.. Όσες φορές κι αν σκεφτείς τι πας να κάνεις, δεν θα οδηγηθείς σε διαφορετικό συμπέρασμα.. Νιώθεις πως κρατάς τον κόσμο στα χέρια σου και πως τίποτα δεν μπορεί να σε σταματήσει..</span><br />
<br />
<span class="Apple-style-span" style="font-size: 11px; line-height: 14px;"> Η αρχική σου επιθυμία για φυγή, εξελίσσεται σε μία περίεργη μορφή <i>πόνου</i> που μεταμορφώνεται σε <i>κάτι μαγικό</i>.. Δεν είναι εύκολο να αντιμετωπίζεις τα λάθη σου, μα είναι πολύ χειρότερο να μην αντλείς τα θετικά στοιχεία αυτών..<i> Μάθε</i> από τα λάθη σου,<i> μάθε</i> από τα λάθη άλλων.. Πάρε <i>δύναμη</i> και αντιμετώπισε το,<i><b> τώρα</b></i> !</span></span></div>Nancyhttp://www.blogger.com/profile/03449008758752608487noreply@blogger.com4