Το μέτρημα...

   Είναι στιγμές που κάθεσαι να μετρήσεις τους ανθρώπους που είναι δίπλα σου.. Αυτούς τους οποίους είσαι σχεδόν σίγουρος πως θα σου στέκονται στα εύκολα και στα δύσκολα. Αυτούς τους οποίους έχεις κοντά σου χωρίς κάποιο προσωπικό τους όφελος. Ίσως να είναι πάρα πολύ, μα πόσους από όλους αυτούς είσαι σίγουρος πως θα είναι πραγματικά εδώ για εσένα; Όλοι ή κανείς..
   Κάθεσαι να τους μετρήσεις.. Άλλοτε σου βγαίνουν λίγοι, κι άλλοτε πολλοί .. 
Damn! 
   Πάρε τα πράγματα με την ρεαλιστική τους όψη κι όχι με αυτή που προφανώς θα σε βόλευε. Ποτέ δεν σου βγαίνουν πολλοί στο μέτρημα αυτοί οι άνθρωποι, μακάρι να σου έβγαιναν! Κάθε άλλο παρά να πολλαπλασιάζονται, γίνεται στην τελική. Κι όμως, αυτή είναι η αλήθεια, όλο και λιγοστεύουν, όλο και μειώνονται με έναν δραματικά μεγάλο αριθμό. Στην ουσία όμως, δεν υπήρξαν ποτέ τόσοι πολλοί ώστε αυτό να σε ανησυχεί. Το συμπέρασμα που βγάζεις είναι πως απλώς τελικά μειώνονται οι πιθανότητες να αποκτήσεις τέτοιους ανθρώπους. Ίσως και να μην μπορέσεις να αποκτήσεις τελικά κανέναν, ποτέ. (Όπως και να έχει αυτό είναι κάτι που δεν είσαι σε θέση να το ξέρεις οπότε δεν θα έπρεπε να σε απασχολεί ιδιαίτερα.) Αν είσαι τυχερός πάλι, μπορεί να καταφέρεις να αποκτήσεις μερικούς και να συνεχίσεις το μέτρημα. Πάντοτε όμως τα δάχτυλα του ενός χεριού σου περισσεύουν.. Κι αυτά του επόμενου χεριού, ποτέ δεν γεμίζουν.
   Ίσως και να ακούγεται κάπως μακάβριο, μα είναι άραγε σε θέση κανείς να ισχυριστεί το αντίθετο; Χωρίς καμία αμφιβολία θα μπορούσες να υποστηρίξεις πως …. «Όχι, δεν υπάρχει κάποιος με αντικειμενική άποψη που να μπορεί να μας διαψεύσει».